Dinsdagavond 1 julli, Argentinië speelt tegen Zwitserland en het is rustig op de looptraining. Groep 1, Marc Schouten, Klaas Schouten, Ronald Warmerdam, Sjoerd Haas, Martin Kroes en ik vertrekken onder leiding van Arend Hollebeek, Ivar heeft werk te doen, voor een rustige training.
Wat heet, de trainer heeft wel duidelijke instructies achtergelaten. Acht keer een kilometer en het mag op 14 km/u allemaal met 2 minuten rust er tussen. Zo lopen we warm, starten de training en na een serie van 4 pittige kilometers zijn we in de Keverdijk polder, tussen de molen en de visserij aanbeland. Meerkade heet dat blijkbaar. Hadden we dat maar eerder geweten!
De enige die toen nog een beetje fris om zich heen keek, was Martin. Jongens, horen we Martin zeggen, daar lijkt een koe in de sloot te lopen. Arend, lid van Natuurmomumenten, wist ons meteen te vertellen: Galoway koeien zijn dat. Heel fris was Martin ook niet meer, het bleek toch een stier!
Daar begon de extra looptraining van Arend, Sjoerd en Klaas een nieuw karakter te krijgen. 2014 en niemand heeft een mobiele telefoon bij zich. Dus rennen zijn naar de visserij en passen wij op de stier. Misgegokt, niemand thuis, En dus rennen ze – telt u mee trainer? – naar de ander kant: naar de molen. Als ze daar ook niet thuis zijn?
Ondertussen hielden de achterblijvers een eenzame fietser Herman van der Werf tegen. Ja! Een wielrenner met een mobiel. Jammer dat we toen niet wisten dat het daar Meerkade heet, maar via 1-1-2 weten we de brandweer tussen de molen en de visserij op de goede plek te krijgen. Onderweg naar de molen, blijkt onze fietser toch niet zo eenzaam. Ook Arend en Sjoerd houden een fietser staande en die hadden de kudde beheerder van Natuurmonumenten opgebeld.
Even later staan de manen van de brandweer van Muiderberg met acht man, 7 TTW’ers en een kudde beheerder Natuurmonumenten om een stier, die zich ineens bekeken voelt. Gelukkig kwam de dienstdoende politiebeambte Jan van de Belt, die opvallend veel over trekwerk wist, aanrijden om de boel te coördineren. En niet veel later, hadden we met z’n allen, het stiertje op het droge!
Gelukkig maar, we waren een uur verder en moesten nog 4 km in dat rappe tempo, Sorry trainer, we hebben de seriepauze maar laten zitten. En in een keer 4 km achter elkaar hard gelopen naar huis, Argentinië is door, we zijn net op tijd thuis voor België tegen de VS en een ervaring rijker. Met dank aan inval-trainer Arend zijn we ruim een half uur later thuis. Moe, maar voldaan!