Een race met een nog jonge geest en dat is te merken aan de gelikte PR en de geoliede organisatie. De race is verdeeld in drie afstanden; 5, 10 en 21 (en niet te vergeten de kinderloop en wandelroute). De route oogt als een klavertje vier; elke 5 km pak je een andere lus van de Bijlmer en kruis je het startpunt bij het Anton de Komplein.
Als oud inwoonster van Zuidoost kon ik het toch niet over mijn hart verkrijgen niet deel te nemen. Zeker ook niet omdat deelname garant staat voor participatie van veel gezelligheid en een hoogstaand cultureel feestje. Dus heb ik de vrijdag voorafgaand op de terugweg van mijn werk, die route loopt toevalligerwijs door Zuidoost, nog een startbewijs kunnen ophalen voor de 10k (dit dankzij een insiderstip van de TTW). Voor mij de tweede deelname en traditiegetrouw startte de aftrap onder luid tromgeroffel; een vrij intense ervaring die het gestel en de geest extra op scherp zetten. Waarna je met een flinke stoot adrenaline de beruchte Bijlmer induikt.
Het was warm, benauwd, maar een wat verkoelende Noorderwind maakte het vooral tegenwind nog enigszins aangenaam. Zo halverwege kwam ik weer langs het startpunt en daar stonden manlief en kids me onverwachts aan te moedigen! Dat doet toch wat met een mens en gaf een extra boost om het laatste rondje in zelfde tempo door te zetten, ondanks dat de ademhaling met horten en stoten ging rond dat punt.
De laatste kilometers gaf de bewolking iets meer verfrissing en zodoende kwam ik volledig gegeven, maar voldaan onder luid gejuich van de continue enthousiaste menigte over de finishlijn. Een goede race, maar niet Nelis waardig 😉
Tsja, na een flow van pr op pr, loop je toch ook een keer tegen een niet pr aan. En dat is toch een beetje ding, althans zo bleek ik te ervaren. Pijnlijk om het gevecht tegen jezelf te verliezen ging ik vanuit. Maar het tegendeel was waar; het ging niet om het gevecht omtrent de tijd schijnbaar. De kick zit hem in het gevecht tegen de grenzen van het lijf, op te gaan in het moment, het gevoel van saamhorigheid; voelen dat je leeft! Fijn om te beseffen en hopelijk helpt het om voortaan wat meer relaxed aan de start te verschijnen.
Ik dacht als een van de enige TTW-ers mee te doen, tot ik bij vertrek nog twee bekende gezichten tegenkwam. Sjoerd en Vincent stonden paraat om de hele klavervier te trotseren.
En ondanks de warmte hebben ze een mooie prestatie neergezet! Sjoerd heeft zijn naam eer aan gedaan, ondanks de nog herstellende staat na bezoek van een vervelend virus die de fam. Haas langs was gegaan. En Vincent zet de pr lijn door. Prachtige prestatie vlak zo voor de halve triatlon van Amsterdam. Dat moet goede moed geven! Een geslaagde loop wederom, die de Bijlmer van zijn mooie, kleurrijke kant laat zien.
Op naar de vierde editie!