Zoals jullie wellicht weten loop ik soms met Jeroen van der Linden die slechtziende is af en toe een hardloopwedstrijd. Ik heb hem jaren geleden het hardloopvirus geschonken en sindsdien verlegd hij zijn grenzen continue. Dit jaar stond dus de Marathon van Amsterdam op het programma!
Hij traint bij Running Blind 1x per week en de andere trainingen doet hij alleen of met zijn buddy’s waar ik er dus ook een van ben. Omdat ik niet zo gek ben om een afstand van 42,195km te lopen had hij dus 2 buddy’s Maarten Sluyters en ik. De start was om 9:30 maar door wat vertraging gingen ze pas om 9:44 over de startstreep. We hadden afgesproken te wisselen rond het 25km punt omdat daar Maarten weer eenvoudig op de metro kon stappen. Thuis volgde ik hun tussen tijden en het ging best goed. Ze liepen wel achter op het gehoopte schema van 4:15 maar dat was niet erg aangezien het ook erg warm was en veel wind stond.
Mijn vader was zo lief om mij op de motor te brengen naar het wisselpunt. Daar aangekomen kwamen we meteen Chris Borsch (3:18:40) tegen en vlak daar achter Arend Hollebeek (3:25:16). Nu was het afwachten en goed kijken of we ze zagen tussen de meute.Niet veel van de geschatte tijd kwamen ze lang en kon ik het overnemen. We gingen iets lager zitten in snelheid en probeerde rond de 9 tot 9,5km/u vast te houden.
Tot aan km 37 ging dat best wel aardig. Soms even stoppen om te drinken en dan weer verder. Nu begon het afzien en kwamen de pijntje naar boven. De voet begon zeer te doen en de arm en rug. Ik probeerde zo positief mogelijk te zijn en hem te pijntjes te doen laten vergeten. Dat ging helaas niet helemaal waardoor we toch ook stukken hebben gewandeld. Ook mentaal begon het te spelen van opmerkingen zoals “Dit doe ik echt nooit meer”, “Wat een afstand puff” en “Ik heb nog nooit zover gelopen wat zwaar!”.
We namen het zoals het ging en probeerde het beste eruit te halen door elke keer doelen te stellen. Bij km 42 kwam er een nieuw energie vaatje omhoog en hebben we tot aan de finish hardgelopen. Door de vele mensen die langs de kant stonden werden we aangemoedigd. Ook tijden de hele wedstrijd tikte mede hardlopers ons op de arm om te complementeren en moed in te spreken. Bij de finish gingen de armen omhoog en was toch wel een ontlading met een emotioneel tintje. Eind tijd 4:44:34 seconden.
Iedereen was blij en we konden gelukkig nog lopend naar de tram toe om thuis te genieten van deze super prestatie van Jeroen!
Top Bjorn dat je dit weer mede mogelijk maakt en Jeroen hardloopplezier geeft!
With pleasure 🙂 Beetje blij met je eigen tijd?
Klasse team Jeroen en gefeliciteerd met de prestatie!!!