D-day. Na een maandenlange voorbereiding voor de FysioTraining TTW Ladies klonk afgelopen zondag dan eindelijk het startschot van de 1e divisie, ampoule en wel op de campus van de Universiteit Twente in Enschede. De dames moesten het op het laatste moment zonder kopvrouw Esther Brakenhoff stellen, sick maar dit is meer dan goed gemaakt door de andere teamleden. Al op zaterdag vertrok het team naar Enschede, zodat het parcours verkend kon worden en men op zondagochtend niet al te vroeg hoefde op te staan.
De wedstrijd in Enschede is meteen een lastige. In de ochtendserie moet ieder teamlid voor zich een mini-triathlon afleggen over 175 meter zwemmen, 7,5 kilometer fietsen en 2 kilometer lopen. Deze tijden worden bij elkaar opgeteld en daar volgt een voorlopig klassement uit. Dit klassement bepaalt de startvolgorde voor de middagserie, waarin de dames een 1/8e triathlon afleggen als team in formatie, waarbij 475 meter door het zwembad gepeddeld moet worden, 18,5 kilometer fietsend afgelegd wordt, en 5 kilometer gelopen moet worden. De tijd van de derde dame is bepalend voor de einduitslag. Er komt dus een hoop tactiek en techniek bij kijken, iets wat in de op het laatste moment gewijzigde formatie maar weinig geoefend kon worden.
De ochtendserie ging als een trein, waarbij eigenlijk de leukste details de kleintjes zijn: de speaker die niet uitgepraat raakt over de kleding en accessoires van de TTW, de 4e zwemtijd voor Paula van der Pouw, en een 6e en 7e fietstijd voor respectievelijk Elisabeth vd Steeg en Astrid de Graaf. Over de hele mini-triathlon was echter Deborah Schouten de eerste Weespse, op een 17e plaats. Dat het in de breedte goed zit blijkt maar weer, want deze prestaties bij elkaar waren goed genoeg voor een 5e plaats in het ochtendklassement voor het team. Deze uitslag werd door iedereen even 2 keer gelezen, of misschien zelfs wel 3 keer. Natuurlijk mikken de Ladies dit seizoen op een goede eindpositie, maar misschien was deze 5eplek wel iets boven de verwachtingen! En waar de nummers 8 t/m 29 hun middagserie ergens in de vergetelheid voltooien, staan onze dames in de finale! De finale! Na een paar vreugdedansjes en enkele huppelsprongetjes moest de knop echter om, want teamgenoot Marianne Klijnstra start in deze ‘pauze’ individueel in de 1/8e triathlon. Ook zij wordt vooruit geschreeuwd en komt zeer tevreden over de finish.
Dan de beentjes omhoog, rijkelijk bestrooid met massage olie. Alles hing dus af van de middagserie, waarin de 7 beste teams van de ochtend tegen elkaar strijden. De teams vertrekken van de zwembadrand met de tijdsverschillen die in de ochtend zijn gemaakt. Het team van TVA Arnhem op de 4e plaats mocht maar 1 seconde eerder vertrekken dan de TTW Ladies en was dus op de 1e baan al ingehaald. Met de waterbrekende Paula vd Pouw op kop en de stuwende kracht van Elisabeth van de Steeg achteraan worden de baantjes in het zwembad afgewerkt, maar helaas is het team van Impala, dat als 6e van start ging, in het water toch te sterk voor onze dames. Op de fiets wordt het dan zenuwslopend spannend. De eerste ronde wordt voor iedereen gebruikt om op gang te komen en de beste waaier te testen, maar daarna komen de dames van Impala, TVA en TTW toch erg dicht bij elkaar. De dames van TVA blijken de sterkste fietsers te zijn en komen na hun zwakkere zwemonderdeel toch weer terug op de 4e plaats. Elisabeth vd Steeg trapt de benen helemaal leeg, geeft nog wat duwtjes in de rug bij haar teamgenoten die het moordende tempo minder goed trekken en jawel, daar wordt Impala weer ingerekend. Terug op de 5e plaats geeft Elisabeth de dames een laatste duw, waarna zij de wedstrijd rustig uit mag lopen. De overgebleven dames hebben echter nog een missie op het looponderdeel, want TVA loopt nog in het vizier! Bij het lopen is Deborah Schouten de grote stuwende kracht en helpt zij haar ploeggenoten met een letterlijk steuntje in de rug naar een fantastische looptijd. Bij de laatste doorkomst staan alle meegekomen TTW’ers te juichen als de TTW Ladies op gelijke hoogte lopen met de dames van TVA, waar de formatie begint te haperen. We verliezen de dames dan voor een kilometer uit het oog, maar jawel, het zijn de zwart-blauwe pakjes die als 4e de laatste bocht om komen en met een eindsprint naar de finish een fantastische teamprestatie neer zetten. De hoge temperaturen en de felle zon heeft gezorgd voor afgeleefde koppies, maar de grote lach op elke daarvan spreekt boekdelen.
Helaas blijkt later dat 1 van de teams die niet in de finale hebben deelgenomen een zo fantastische middagserie neer gezet te hebben, dat zij de 4e plaats opeisen en de TTW Ladies laten zakken naar de 5eplaats. Het voelt bij iedereen als een domper. Maar een dag later weten we wel beter: WAUW. En vooral: wat is dit gaaf!